Η ψευδεπίγραφη αντιμετώπιση της κρίσης στον Τουρισμό

Εντέλει, Τρίτη 17 Μαρτίου ψηφίζεται από τη Βουλή το νομοσχέδιο που περιέχει τη διάταξη για μείωση των τελών παρεπιδημούντων και εκδιδομένων λογαριασμών από 2% σε 0,5% επί των εισπράξεων ξενοδοχείων και επιχειρήσεων υγειονομικού ενδιαφέροντος (εστιατόρια, μπαρ, καφετέρειες, νυκτερινά κέντρα κτλ). Εις μάτην τρεις μήνες σχεδόν από την πρωθυπουργική εξαγγελία των μέτρων στήριξης του τουρισμού, (στα οποία συμπεριέλαβε και τη μείωση του τέλους, προφανώς παραπληροφορημένος από τους συμβούλους του), σύσσωμη η Αυτοδιοίκηση αγωνίστηκε να πείσει για το ψευδεπίγραφο του μέτρου αυτού. Η αδυναμία των Δήμων να παρέχουν υψηλής μάλιστα ποιότητας υπηρεσίες, αλλά και να εκτελούν το όποιο έργο, θα κοστίσει πέραν της καθημερινότητας των δημοτών και στην τουριστική ανάπτυξη.

Την προηγούμενη εβδομάδα στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, ο κ. Αγγελόπουλος της ALDEMAR, που είχε κληθεί ως Πρόεδρος του ΣΕΤΕ για ακρόαση, χαρακτήρισε το τέλος παρεπιδημούντων ως άδικο και ανήθικο. Ανέφερε επίσης πως οι δήμοι δεν το χρησιμοποιούν ανταποδοτικά λέγοντας μάλιστα πως ο Δήμος Χερσονήσου το μόνο που του παρείχε είναι ο φωτισμός του δρόμου έξω από τα ξενοδοχεία του. Ουδέν ψευδέστερον αυτών. Το 2% είναι φόρος άμεσος που καταβάλλουν οι πελάτες των ξενοδοχείων και των λοιπών επιχειρήσεων, ενσωματωμένος στις τιμές των υπηρεσιών που απολαμβάνουν και οι επιχειρηματίες αποδίδουν στους Ο.Τ.Α. το ποσό αυτό ως τέλος. Κάτι αντίστοιχο με το Φ.Π.Α., που εισπράττουν και αποδίδουν στο κράτος. Είναι ο δικαιότερος και ανταποδοτικότερος ίσως φόρος αφού καταβάλλεται από αυτούς που απολαμβάνουν κάποιας υπηρεσίας και χρησιμοποιείται από τους Ο.Τ.Α. αποκλειστικά και υποχρεωτικά μόνο για ανταποδοτικές υπηρεσίες (καθαριότητα – φωτισμός) και έργα μικρότερα ή μεγαλύτερα. Αν και θεσμοθετημένος από το 1976, εμπεριέχει την προοδευτική αντίληψη ότι «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως οι τοπικές κοινωνίες των τουριστικών περιοχών, πέρα των αναμφισβήτητων πλεονεκτημάτων που απολαμβάνουν (ευμάρεια, αυξημένες θέσεις εργασίας, κτλ) δέχονται και τα αρνητικά συνεπακόλουθα της στρεβλής μάλιστα ανάπτυξης, έτσι όπως στη χώρα μας κατ’ εξοχήν έχει εφαρμοστεί. Αναφέρομαι στην αναγκαιότητα διαχείρισης αυξημένων ποσοτήτων υγρών και στερεών αποβλήτων, στην απαίτηση εξεύρεσης και παροχής μεγάλων ποσοτήτων νερού, στη διαχείριση μεγάλων κυκλοφοριακών πιέσεων, στην αναγκαιότητα υλοποίησης πλήθους έργων αστικής υποδομής, φωτισμού διαμορφώσεων και ανάπλασης περιοχών κ.ο.κ. Επίσης η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, όπως η ευρυζωνικότητα που δημιουργούν νέο περιβάλλον και ευκαιρίες στην τουριστική επιχειρηματικότητα, έργο της Αυτοδιοίκησης είναι. Για να μην αναφερθούμε στο ευρύ δίκτυο πολιτιστικών και κοινωνικών υπηρεσιών που παρέχονται σε κατοίκους κι επισκέπτες.

Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να υλοποιηθούν δίχως τους πόρους από το τέλος παρεπιδημούντων, που, για το Δήμο Χερσονήσου αποτελεί το 55% των τακτικών του εσόδων. (Για το 2008 τα έσοδα από τα τέλη ήταν 3.600.000 €, ενώ οι Κ.Α.Π., δηλαδή η βασική κρατική επιχορήγηση μόλις 1.440.000 €, για να μην αναφερθούμε στο ότι για να φτάσουμε να έχουμε όλο και λιγότερα διαφυγόντα από το τέλος, απαιτήθηκε η δημιουργία και ενεργοποίηση μηχανισμών ελέγχου και διασταύρωσης στοιχείων με τις ΔΟΥ, εφαρμογή αντιδημοφιλών μέτρων, όπως δέσμευση φορολογικής ενημερότητας και διαδικασία κατασχέσεων κ.ο.κ.

Οι δημότες κάθε δήμου και κυρίως των τουριστικών, πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως ο Πρωθυπουργός χάρισε εκατομμύρια στους ξενοδόχους (κυρίως στους μεγάλους) και στέλνει το λογαριασμό στα νοικοκυριά, που θα κληθούν μοιραία να πληρώσουν πολλαπλάσια τέλη καθαριότητας. Όσο για το επιχείρημα ότι σε αντικατάσταση του τέλους παρεπιδημούντων δόθηκε στους δήμους το 20% των τελών κυκλοφορίας των οχημάτων, πέραν του ότι - όπως εξήγγειλε ο Υπουργός Εσωτερικών στο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ (Νοέμβριος 2008 στη Θεσσαλονίκη) - προορίζεται να καλύψει μέρος των απαιτήσεων των κοινωνικών δομών, αποτελεί μη συγκρίσιμο μέγεθος. Για παράδειγμα, στο δήμο Χερσονήσου θα αναλογούν περί τις 150.000 € έναντι 3.600.000 € του τέλους παρεπιδημούντων. Αστειότητες δηλαδή.

Με τους ξενοδόχους και λοιπούς τουριστικούς επιχειρηματίες κάθε άλλο παρά αντιδικούμε. Εμείς, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ζητήσαμε μέτρα στήριξης της δοκιμαζόμενης τουριστικής αγοράς και προτείνουμε πολύ συγκεκριμένα, όπως αυτά που ήδη πήρε η Κυπριακή Δημοκρατία και που κάνουν σίγουρα ανταγωνιστικότερο το τουριστικό προϊόν, αφού η μείωση του κόστους φτάνει στον πελάτη.

Δυστυχώς, δεν είμαστε έτοιμοι σε κανένα επίπεδο για την αντιμετώπιση της κρίσης που επέρχεται. Τα κυβερνητικά μέτρα που λαμβάνονται είναι ψευδεπίγραφα, αποσπασματικά, πρόχειρα και αναποτελεσματικά. Απαιτείται επιτέλους ολοκληρωμένη εθνική πολιτική για τον τουρισμό. Σχεδιασμός τον οποίο ποτέ δεν είχαμε ούτε από πλευράς κυβερνήσεων ούτε από πλευράς ξενοδόχων. Η αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης, μα και η προϋπάρχουσα προϊούσα δομική κρίση του Ελληνικού μοντέλου τουριστικής ανάπτυξης, απαιτούν ολοκληρωμένες πολιτικές με ξεκάθαρο το ρόλο, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις κράτους– αυτοδιοίκησης-αγοράς.
Σπύρος Δανέλλης, Δήμαρχος Χερσονήσου